René Spaargaren

De ervaringen van onze collega René in het vak risicomanagement.


Onze collega René Spaargaren heeft zijn carrière opgebouwd na zijn HEAO-opleiding aan de HES (nu de HvA) in Amsterdam. In zijn eerste tien jaar werkte hij op centrale afdelingen, waar hij een goed overzicht kreeg van verschillende organisaties. In 1998 stapte hij over naar een detacheringsorganisatie en ontdekte daar de dynamiek van project- en programmamanagement. Hij leerde hoe cruciaal een heldere opdracht en scope zijn voor succes, wat hem uitdaagde om zelf duidelijkheid te scheppen over zijn rol.

Eind 2021 kwam René in contact met Flexprof en vanuit daar heeft hij een projectopdracht als Risicomanager vervuld voor opdrachtgever Waterschap Limburg tot midden 2023. Recent is René in opdracht van Flexprof begonnen met zijn tweede opdracht, dit keer bij opdrachtgever Rijkswaterstaat als Adviseur Risicobeheersing.

Zijn specialisatie in risicomanagement kwam voort uit zijn ervaring met Prince2, een projectmanagement methode, waar risicobeheersing een belangrijk onderdeel van is. Toen hij de kans kreeg om zich hierin verder te verdiepen, te beginnen met het volgen van trainingen in Management of Risk (MoR), greep hij die met beide handen aan. Samen met een team ontwikkelde hij risico-proposities waarmee ze zich konden onderscheiden. Deze kennis blijft hij tot op de dag van vandaag gebruiken.

René benadrukt dat het belangrijk is te onthouden dat risicobeheersing niet alleen gaat over het vermijden van negatieve effecten, maar ook over het herkennen van kansen. De kern van effectief risicomanagement ligt volgens René in het blijven stellen van kritische vragen over de doelstellingen en onzekerheden van een project. Het maken van een lijstje met risico’s is volgens hem niet voldoende; het draait om het gesprek aangaan over mogelijke effecten op de doelstellingen.

Bij de implementatie van risicomanagement in nieuwe projecten legt hij de focus op het stellen van veel open vragen, zoals “Waarom?”, “Wie?” en “Hoe?” Dit helpt betrokkenen om te reflecteren op hun verantwoordelijkheden en om risico's beter te beheersen. Zaken die echt als risico worden geïdentificeerd, worden vastgelegd in een risicoregister met bijbehorende acties en deadlines.

Om ervoor te zorgen dat risico’s tijdig worden geïdentificeerd en geëvalueerd is voortdurende aandacht voor risicobeheersing noodzakelijk. Dit proces moet een vaste plaats krijgen in de dagelijkse werkzaamheden van een team.

 

Voor degenen die een carrière in risicomanagement ambiëren, adviseert René om nieuwsgierig te blijven en vooral vragen te stellen. Risicobeheersing gaat volgens hem meer over gezond verstand en goede gesprekken dan over complexe technieken. Trainingen kunnen helpen om de juiste taal te spreken, maar het vermijden van jargon is uiterst belangrijk.

Het succes van risicomanagement-initiatieven wordt gemeten door de vragen die tijdens projecten worden gesteld. Vaak dragen deze vragen bij aan het samen beter begrijpen van onzekerheden en daarmee aan het succes van een project, al is dit niet altijd eenvoudig aantoonbaar. Net als het oversteken van een weg zonder ongelukken is risicobeheersing soms zo vanzelfsprekend dat het niet opvalt.

René ziet een positieve ontwikkeling in de manier waarop organisaties risicomanagement benaderen. Waar voorheen een risicolijst vooral werd gemaakt “omdat het moest”, begint nu het besef te groeien van het waarom en de toegevoegde waarde ervan. Het aangaan en het blijven voeren van het gesprek over onzekerheden is een belangrijke stap in de goede richting